close
Francia, una bona campeona

Francia, una bona campeona

Ensin desllumar na final, na que tuvo la suerte de cara, hai que reconocer que Francia fue una bona campeona del mundu. Ganó a los que tenía que ganar, dalgunos con munchu méritu como Arxentina (que xugó mal pero ye siempres peligrosa) y Bélxica (que al mio modestu talantar fue la que meyor fútbol fizo) y llantóse na final con xeitu d’equipu seriu y bien encadarmáu. Por prosimidá xeográfica, anque me repuna abondo esa «grandeur» que saquen dacuando pa presumir de lo que tienen (o de lo que nun tienen), prefería que ganare Francia, pero tengo de reconocer que Croacia mereció dalgo más. Polo menos volver a algamar la prórroga y los penalties, tal y como yá nos teníen avezaos. Pero persabemos qu’esti deporte/ negociu/ espectáculu nun tien llóxica nin xusticia. En cualquier casu nun fue inxustu’l resultáu final. Bélxica, Croacia, Francia… fueron pa min los meyores, con dalgunos apuntes de Brasil. España una gran deceición, un equipu agotáu física y sicolóxicamente, mal dirixíu dende la banda y xugando a un fútbol amaneráu, de pachanga, y con dalgunos xugadores a los qu’hai que dar el retiru. A ver si con Luis Enrique se-y da un cambéu total a un sistema que yá ta caducu, como tal sistema, y poles carauterístiques de los xugadores qu’hai agora. Va namás unos minutos que finó l’últimu partíu, pero si s’escueye como meyor xugador del mundial a dalguién que nun seya Luca Modric, sería una inxusticia. Y ehí incluyo a esi Mbappé que me paez un bon xugador, pero al del Real Madrid, como dicíamos de gua.hes, hai qu’echa-y de comer aparte. ¡Hasta’l prósimu Mundial!